Zakończone

CHRZSZCZ #1 – czwartkowe ambienty – Antoni Skrzyniarz / Sonia Surma / Natalia Panzer

[PL] Z myślą o tworzeniu przestrzeni bezpiecznej, pozaklubowej i otwartej na zasłuchanie przychodzimy z cyklem czwartkowych ambientów. Chrząszcz brzmi w trzcinie, coś szeleszcze, ktoś szepcze do ucha. Granice gatunkowe łamiemy chętnie i prezentujemy mniej znane projekty krakowskich twórców. Przyłóż uszko do krainy wyobrażeń.

[EN] With the aim of fostering a welcoming and secure environment beyond the confines of conventional clubs, where attentive listening takes precedence, we introduce a series of Thursday ambient music sessions. Here, amidst the gentle hum of a beetle, the soft rustle of leaves, and the occasional whisper, we invite you to join us as we traverse uncharted sonic realms. Embracing a spirit of genre fluidity, we proudly showcase the lesser-known works of Krakow’s talented artists, inviting you to close your eyes and allow the music to transport you to realms of boundless imagination.

Spotkania poetyckie #1

Naszą ideą jest zaoferowanie swobodnej i komfortowej przestrzeni dla wszystkich osób, które chciałby przedstawić swoje utwory poetyckie, bądź skorzystać z kreatywnej atmosfery otwartej na pisanie, a także dla chcących podzielić się swoimi ulubionymi autorkami i autorami bądź tekstami.

RESILENCE – projekcja filmu krótkometrażowego

[PL] Ten krótki film/performance bada interakcje między człowiekiem a naturą – siłę ciała fizycznego i siłę natury, oraz sposób, w jaki jedno może być odzwierciedleniem drugiego poprzez taniec.

[EN] This short film/performance explores the interaction between a human being & nature — the power of the physical body and the power of nature — and how one can be reflected by another through dance.

ZARZEWIE – Feliks Falk

Pierwszy epizod ZARZEWIA poświęcony twórczości Radosława Piwowarskiego był potężnym ładunkiem (niełatwych) emocji. Zarówno seans jaki o dyskusja po nim. W epizodzie 2. „odgrzewamy” kino moralnego niepokoju Feliksa Falka. Zapraszamy 21.02.2024 o godz. 20:00 na Krakowską 34/5.

Gabriela Woźniak – A ZATEM NIE MA JUŻ TERAZ

[PL] „A zatem nie ma już «teraz», ponieważ przeszłość pochłonęła teraźniejszość, zamieniła ją w ciąg obsesyjnych powtórzeń, a to, co wydawało się nowe – co wydaje dziać się teraz – jest jedynie odgrywaniem jakiegoś ponadczasowego schematu.” – Mark Fisher w zbiorze esejów „Dziwaczne i osobliwe”.

[EN] ‘So there is no ‘now’ anymore because the past has absorbed the present, turned it into a series of obsessive repetitions, and what seemed new – what seems to be happening now – is merely the enactment of some timeless pattern.’ – Mark Fisher in the collection of essays ‘The Weird and the Peculiar’

ZARZEWIE: Radosław Piwowarski

Rozpoczynamy ZARZEWIE – autorski cykl spotkań z polską kinematografią, który ma zachęcić do bliższego przyjrzenia się twórczości ważnych polskich reżyserów i reżyserek. Spotkania będą połączeniem pokazu wczesnego dorobku artystycznego – etiudy filmowej lub krótkiego metrażu – z dojrzałą twórczością – filmem pełnometrażowym. Na pierwsze ZARZEWIE idzie Radosław Piwowarski i jego dwa filmy: „Argentyna” oraz „Kochankowie mojej mamy”

Za koncepcję spotkań, wybór filmów oraz wskazanie tropów, odpowiadają miłośnicy i miłośniczki kina.

Fobian / Kalina Płużek / ♫ fmttm / ♫ ehh hahah / ♫ janina skrzypek – SZKLANA GÓRA (finisaż)

Zapraszamy na dźwiękowe dopełnienie szelestów, zgrzytów i szeptów Szklanych gór w przestrzeni Krakowskiej 34. Trzy godziny sennych doświadczeń dźwiękowych domkną żywota twórczości Fobian i Kaliny Płużek, zanurzając nas w dymie wspomnień, rozszczepienia, duplikacji, i czego jeszcze góry zapragną nam udzielić.

Fobian / Kalina Płużek – SZKLANA GÓRA

[PL] „Miałam taki sen, że jestem w miejscu, w którym wszystko wygląda tak samo, ale nie jest prawdziwe. Ludzie nie są ludźmi, a przedmioty nie są przedmiotami, chociaż nic ich nie odróżnia. Kiedy się obudziłam, nic się nie zmieniło. Nie znam tego miejsca, chociaż to to samo miejsce.” Fobian

[EN] „I had a dream that I was in a place where everything looked the same, but it wasn’t real. People are not people and objects are not objects, although nothing distinguishes them. When I woke up, nothing had changed. I don’t know this place, even though it’s the same place.” Fobian