Jeśli podoba się Wam to co robimy i chcielibyście wspomóc nasze działania, zapraszamy do przekazania 1,5% podatku. Zebrane kwoty przeznaczymy na organizację kolejnych wystaw i wydarzeń. Uwaga! Aby środki do nas trafiły należy podać w formularzu PIT zarówno poniższy KRS jak i cel szczegółowy. Dzięki!
KRS: 0000 215 720
Cel szczegółowy: FUNDACJA KRAKOWSKA 34
Pierwszy epizod ZARZEWIA poświęcony twórczości Radosława Piwowarskiego był potężnym ładunkiem (niełatwych) emocji. Zarówno seans jaki o dyskusja po nim. W epizodzie 2. „odgrzewamy” kino moralnego niepokoju Feliksa Falka. Zapraszamy 21.02.2024 o godz. 20:00 na Krakowską 34/5.
Zapraszamy na finisaż wystawy „A zatem nie ma już teraz”, podczas którego odbędzie się oprowadzanie kuratorskie!
[PL] „A zatem nie ma już «teraz», ponieważ przeszłość pochłonęła teraźniejszość, zamieniła ją w ciąg obsesyjnych powtórzeń, a to, co wydawało się nowe – co wydaje dziać się teraz – jest jedynie odgrywaniem jakiegoś ponadczasowego schematu.” – Mark Fisher w zbiorze esejów „Dziwaczne i osobliwe”.
[EN] ‘So there is no ‘now’ anymore because the past has absorbed the present, turned it into a series of obsessive repetitions, and what seemed new – what seems to be happening now – is merely the enactment of some timeless pattern.’ – Mark Fisher in the collection of essays ‘The Weird and the Peculiar’
Rozpoczynamy ZARZEWIE – autorski cykl spotkań z polską kinematografią, który ma zachęcić do bliższego przyjrzenia się twórczości ważnych polskich reżyserów i reżyserek. Spotkania będą połączeniem pokazu wczesnego dorobku artystycznego – etiudy filmowej lub krótkiego metrażu – z dojrzałą twórczością – filmem pełnometrażowym. Na pierwsze ZARZEWIE idzie Radosław Piwowarski i jego dwa filmy: „Argentyna” oraz „Kochankowie mojej mamy”
Za koncepcję spotkań, wybór filmów oraz wskazanie tropów, odpowiadają miłośnicy i miłośniczki kina.
Zapraszamy na dźwiękowe dopełnienie szelestów, zgrzytów i szeptów Szklanych gór w przestrzeni Krakowskiej 34. Trzy godziny sennych doświadczeń dźwiękowych domkną żywota twórczości Fobian i Kaliny Płużek, zanurzając nas w dymie wspomnień, rozszczepienia, duplikacji, i czego jeszcze góry zapragną nam udzielić.
[PL] „Miałam taki sen, że jestem w miejscu, w którym wszystko wygląda tak samo, ale nie jest prawdziwe. Ludzie nie są ludźmi, a przedmioty nie są przedmiotami, chociaż nic ich nie odróżnia. Kiedy się obudziłam, nic się nie zmieniło. Nie znam tego miejsca, chociaż to to samo miejsce.” Fobian
[EN] „I had a dream that I was in a place where everything looked the same, but it wasn’t real. People are not people and objects are not objects, although nothing distinguishes them. When I woke up, nothing had changed. I don’t know this place, even though it’s the same place.” Fobian
[PL] Wiele osób nosi w sobie swój unikatowy, wewnętrzny świat, który buduje i kształtuje przez całe swoje życie. Co czyni każdy z tych światów wyjątkowym i wartościowym jest brak wynikających z nich ograniczeń oraz zasad. Nie kieruje nimi żaden porządek, a nas samych nie blokują żadne reguły czy przepisy. Nie ma tam wstydu ani niepewności. Są tam za to formy, obrazy oraz marzenia…
[EN] Many people carry within them their unique inner world, which they build and shape throughout their lives. What makes each of these worlds unique and valuable is the lack of resulting restrictions and rules. They are not guided by any order, and we are not blocked by any rules or regulations. There is no shame or uncertainty there. Instead, there are forms, images and dreams…
Polecamy wystąpienie współtwórcy Krakowskiej 34, Michała Dziadkowca pt. „Design jako aktywizm – rozwijanie społecznościowej przestrzeni dla działań twórczych”, które miało miejsca podczas wydarzenia Design w Krakowie w Aptece Designu.
[PL] Zapraszamy na ambientowo-housową podroż przez muzyczne dekady, w którą zabiorą nas BAKLU i SOUNDQ, do spółki z artystą wizualnym NIEBONIEBONIE.
[EN] We invite you on an ambient-house journey through musical decades, which will be taken by BAKLU and SOUNDQ, together with the visual artist NIEBONIEBONIE.
