Postawiliśmy sobie pytania: Dlaczego tak często twórcy/artyści w swoich dziełach odwołują się do miłości, sympatii, złamanych serc? Albo…
Dlaczego po tak soczystym odrzuceniu, jeszcze chcą oddawać mikrofon i scenę ludziom, którzy wyrządzili dużą szkodę emocjonalną w ich głowie i sercu?
Czy poprzez sztukę, możemy faktycznie wyrażać to co w nas siedzi? Czy tylko tak możemy pozbyć się żalu i przejść ostateczny healing, nawet jeśli nie podzielamy mody na pisanie smutnych wierszy o byłych?
No cóż… Oto i my, cali na czarno, ale wcale nie obchodzący żadnej żałoby po was. Przecież wyświetlacie się już na 43 miejscu pod stories na Instagramie, wiadomości od Was nie czytaliśmy od 2 tygodni i 3 dni, a ostatnio myśleliśmy o Was 548 h temu.
————————————–
Wystawa w dniu wernisażu jest dopiero początkiem, „czystym płótnem” i przez cały okres jej trwania, odbiorcy mają możliwość ją z nami współtworzyć.
————————————-
Artyści: Zuzia Kruczek i Kacper Augustyn
Kuratorka: Małgorzata Markiewicz
————————————–
WERNISAŻ: 01.06.2023, 18:30
Otwarte: 01-11.06.2023, pt-ndz, 13:00-18:00
ul. Krakowska 34/5, Kraków
————————————–
Współorganizator: Fundacja Krakowska 34
Patroni: Instytut Sztuki i Designu UP, Stowarzyszenie ARS LATRANS